Asıl mesele gerçek sevilmenin yüreklerde yankılanmaması. Yüreklerin gerçek sevgilere kapalı olması. Öyle değil midir hep yalan-yanlış şeyler yürür ya hayatta.
Yürekler de alışmış içlerinde yalan-yanlış, ağır–aksak sevgilerle dolmaya.
İçlerine karalar bağlamışlar.
Buna hiçbir usta çare olamaz. Yürekleri de yıkayamayız ya benzinle içindeki karalıklar çıksın.
Yürekler alışmış içindeki karanlıklara, aydınlık onlar için ütopik hayaller.
İnsanlar içi karalarla kaplı yüreklere sahip oldukça, gerçek sevilmenin tadına varamazlar. Önce yüreklerini temizlemeleri gerekir. Açmaları gerekir gözlerini hayata. Gerçek sevilmenin tadına varmak istiyorlarsa karartmamaları gerekir yüreklerini.
Ya da gelin boş verelim yakalayalım biz de hayatın tuzlu yerinden. Bize kalmamış dünyayı değiştirmek.
