ŞEV Û DENG

Jan Dêranê Dîgorî, ji “Tapê Qersê” dengê kilamên Serhedê, mîna Radyoya Êrîwanê tîne û digîhîne me di pirtûka xwe ya yekem Şev û Dengê de. Jan Dêran, bi helbestên xwe yên nûjen dinyayeke ronî ava kiriye; lê berê wî li demên çûyî ye: “Xwezî niha ez û tu Em di 17 û 18 saliya xwe de bûna Li pêş malan, li quncikên odekan Dizên awirên hev du bûna Li dawetan, li malikên dercîranan” Vegotinerê Şev û Dengê, mîna hemû evîndarên bêmiraz, di heyra bilêvkirina eşqê de ye. Bala wî bes li ser hezkiriyê ye: “Ew bajarê ku em lê man Ew ciyên ku em lê geriyan Rûyê tu kesî nayê bîra min Min bi tenê li rûyê te mêze kiriye li wan deran.” Jan Dêran, di Şev û Dengê de, xwendevanên xwe ji nav tariya zinadanên ku îşkence lê tê kirin, rêwîtî, xerîbî û têkçûnan re derbas dike û heta hêvî û bendewariyên ronî tîne.