Hayat; şansımızı, emeğimizi, ekmeğimizi alıyaor!
Hayat iyi niyetimizi, saf kalbimizi, benliğimizi bozuyor!
Hayat, biz insan iken, bizi O. çocuğu yapmaya çalışıyor!
Peki!
HAYAT, HAYATLARIMIZI ALIYORSA! NEDEN BİZE YAŞAMA HAKKI SUNULUYOR?
“Bu cehennemde her gün kanatlarımız yanacak ise neden ŞEYTAN değil de Melek olarak dünyaya geldik?
Ve neden melek olmak için direniyoruz?
BEN KÜLLERİMDEN DOĞMAKTAN YORULDUM…
En kötüyü yaparak sadece kendime kötülük yapacağımı bilerek yaşadım ve hep iyi oldum, hatta çok iyi ama insanlar zebani! Bana kalırsa kedi sevin, köpek sevin, kuzgun sevin, inek sevin, ama insan severken üç kere düşünün derim. Bir kedi, bir insan kadar nankör değil. Bir ördek gıybet yapmıyor. Bir timsah kıskanç gözlerle bakmıyor. Bir tavşan, insan katletmiyor, bir köpek sizin gibi havlamıyor. Bir kertenkele çok daha masum, bir panter maske takmıyor, bir sığırcık aldatmıyor!
Bizler ise cehalete boyun eğdikçe, bu saçma şeylerden kurtulamadıkça ne ilerleriz ne yol alırız.
Hala insanlar beynini kullanmayı beceremiyor ve ruhunu doyuramıyor! Beden toprak olacak, sen bedenini doyurursan da ruhun aç! Beynin boş! Adi bir kalbe sahipsin!
İşte bizler böyle cehalet dolu insanların içinde melek kanatlarımızı korumaya çalışıyoruz. Sayko çok, adam yok, arkadaş çok menfaatsizi yok. Kullanamayan ad takar, hemcinsin kıskanır laf sokar, paran varsa kralsın yoksa soytarısın. O yüzden nasıl mutluysanız öyle takılın. Kimse için ruhunuzu, karakterinizi bozmayın!
Sallayın!
