Pek çok yapıta imza atan Gıyasi Aydemir bu kez sevgi, aşk, özlem, dostluk kokan şiirleriyle okuyucusuyla buluşuyor.
Hece şiirine meraklı olanların başucu kitabı olabilecek olan bu yapıt kesinlikle bir ustalık ürünü. İnsani duygular şiirlerin üzerine kar taneleri gibi yağmış, ilmik ilmik şiirin içerisine işlemiş. Oradan da vicdanlara, kalplere dolmak istemiş.
Kandırılıp üçe-beşe, talan oldum kör dövüşe
Ömrüm heba bir gülüşe, onulmaz sanrılı düşe
Ocağımı eşe eşe, ruhumu verdim ateşe
Gaflet kirin arıtıyor, kül yanımda çile benim!
Yaraya şifa sayıp tuzlar ekilir durur
Hayali karşımızda her ân dikilir durur
Sabırlar tespihinde elden dökülür durur
Dostluklarla bezenmiş, yolu gözlenen yıllar.
Binitimiz bataklara çakıldı
Yaprağımız sam yeliyle döküldü
Dünya yükü çekemedi büküldü
Dağ deviren, dimdik duran belimiz.
Gıyasi'yim; bu dünyaya küstüm ben
Ahbap, yâren alâkayı kestim ben
Can hırkamı ak mermere astım ben
Birkaç metre çul yarası var dedi.
Yellerle hazince kırılır uçlar
Kimimiz eyvah der, kaderi suçlar
Bozar bağımızı zamansız göçler
Ölümle tartıya girer ayrılık.
Gıyasi Aydemir bu yapıtıyla lirik bir rüzgârı halk ezgileriyle estirip, duyguları coşturuyorken aynı zamanda edebi üslupla sorgulamayı da ihmal etmiyor.
Erdinç Ozan
