Hotsa Hovannes, bavê vebêjer, bavê Wezîr, Eşoyê Hûtî Beg dixwaze ji du lawên xwe re xanîyekî ji kevirên birrî, bi max û hêja lê bike. Lawên wî her çendî dikin ku bavê xwe îqnakirin bidin Hosta Hovannesê Erman êdî kal e û dev ji lêkirina xanî û avahîyan berda ye jî, ew bi bavê xwe, bi Eşo nikarin. Rojekê Hosta Hovannes û Eşo bi hev re, mîna du zarokên hevalbend, rûken û kêfxweş tên hinda zarokan. Bi herikîna çîrokê re xwendevan dibe şahid ku Hosta Hovannes û Eşo hevalbendên hev ên ji dema zarokatîyê ne. Di dirêjahîya wan sê mehên lêkirina xanî de Wezîr car caran bi rûkenî, xweşsohbetî û xweşbîranînên bavê xwe û Hosta Hovannes dihese, guhdarî dike û dibîne ku hevaltîya wan yek ji hevaltîyên kêmpeyda ye ku zû bi zû bi dest kesî nakeve.
Hosta Hovannes, romana der bareyê dilsozîya hevalbendîya nemir a Kurdekî Êzdî û Ermenekî de ye ku bi hêza qelema Wezîrê Eşo xwendevan xwe bera nava cîhaneke diltenik û hestîyarane dide.
“Eşoyê min piştî pir salên hevnedîtina me ji bo bicîanîna vî karî bi temenê xwe yê mezin rêya dûr bi cî anîye û derîyê mala min vekirîye, çawa dibe ku ez jê re bibêjim: Na…”
