Hin roman hene ew di nava xwezayê de ne nagerin, xweza di nava rûpelên wan re bi dilxweşî diherike. Romana Hopo, xwezaya Kurdên Yêrîvanê tevî zivistanên çetin ên bi berf, tevî biharên rengîn ên bi dar û ber, tevî gul û kulîlkên ku çîya dixemilînin û tevî têkilîyçn mirovane ên civakê bi dilxweşîyeke arambexş pêşkeş dike.
Jîyana gundîyên li kolxozan, hesretkêşên welatê xwe ên ku çûne Şerê Wetenîyê û venegerîyane, qîz û keçên berzewac ên xama, têkilîyên gundîyan ên di navbera hev du de tevde mijarên romanê ne.
Hopo ya Ereb Şemo yek ji mînakeke serketî a romanên realîst civakparêz a qewîn û xurt e ku ji pênûsa romannûsê yekem ê Kürtçe der çûye.
“Neteweya Kurd bi zimanê nivîskarê xwe Ereb Şemo qise dike.” (Maksîm Gorkî)
“Delaliya min, Zînê!
Tu gerek bibexşînî, min ji zû de name ji te re nenivîsiye. Ez rastiyê bibêjim te, bona ku têkevime aspîrantûrayê, şev û roj ez hazir dibim. Letîf jî, ê ku te qe jê hez nedikir, dixwaze têkeve aspîrantûrayê.”
