Gör Yaşa Bırak İçine çeker insanı aşk, görünür olduğunda, kaçamaz insan bundan. Bir gelip bir giden aşk değil de görünüp hep kalan aşktır insanı kendine getiren. Bunun önündeki en büyük engelde benliktir. Ya benlik demelisin ya da aşk çünkü benlik ve aşk asla bir arada yaşayamaz ve kalamazlar. Aşkın önündeki en büyük bariyer, kalkan ve duvardır benlik; aşka gönüllü olanlar önceliğini benliği yıkmaya verirler ve aşkın önündeki egoyu temizlerler. İşte o zaman insan aşk olur. Aşk, bütün parçaları yok ederek bir ve bütün kılar insanı; bir inanca, bir ırka, kimliğe, bir sembole, siyasete, bir lidere veya bir sisteme bağlı kılmaz insanı, herhangi bir düşünce biliminin kölesi yapmaz. Tüm bunlar insanı ve insanlığı böler, parçalar; bu da çatışma ve bozulmanın kaynağıdır. Bir de aşık olmak var: Bu büyülü dünyada iz sürerken aşık olmanın, sevmenin, sevilmenin, gözlerine bakarken ışıyan gözlerde ışıl ışıl yanmanın içinde erirsin, ışıldayan bu gözlere tutunursun, büyülü enerjisiyle her tarafını soran kalbe sokulursun, o anın bütünüyle durgun ama engin olan zihniyle beraber olursun. Dünyayı çepeçevre saran atmosfer gibi sarıp sarmalar seni aşkın aurası.
