Yine çoktan beri müşterisi olduğu bir toptancı dükkânının önünden geçerken gazetesini verip gideceği sıra, dükkân sahibi kaba ve sert bir şekilde seslendi ona: “Gel ulan buraya Boran! Sana Boran diyorum ki içimi rahat ettireyim. Yarın önemli bir yere gelince, ileride büyük bir adam olursan sana “Bey” demek zorunda kalabilirim.” diyerek içindeki kinini, hırsını ve kızgınlığını belli etmişti. Boran olduğu yerde sendelenerek yıkılmıştı! Ne istiyorlardı, neden böyle kırıcı davranıyorlardı? Yine posta treni ile yaklaşık iki gün sürecek olan zorlu ve yorucu bir yolculuğa çıkacaktı. Kompartımanın kirli, yırtık koltuğunda oturunca istemediği halde yine Gülendam aklına düşmüştü. Elleriyle avuçlarını kavradı, kavga çıkarmak istiyor gibi sarstı, “De git ulan” dedi kendi kendine. “Sen kim, aşk kim, evlilik kim, yuva kurmak kim…” Trenin sessizliği sağır eden siren sesinden sonra sarsılarak hareket etmesi onu kendine getirmişti. Bu kitabı bir roman duygusuyla okuyabilirsiniz, ancak romandan ziyade gerçek yaşanmış bir hayatın, acılar içinde kıvranan duygu yüklü, hüzünlü ve çileli bir yol hikâyesini okuyarak yaşayacaksınız.
