ETEKLERİMDE BAHAR

Zekine Arslan'ın şiirleri hayatına acı sızan bir insan yaşamının tezahürü. Bu şiirler; Aldanışlar, kırgınlıklar, düşüp kalmalar, hüzünler, ayrılıklar ve daha nice duyguyu barındıran ama aynı zamanda alacakaranlığın sınırında duran şiirler. “Eteklerine bahar serpilmiş, Doruklarında kar taşıyan dağım Yamaçlarım çiçek çiçek çocukluğum Tedirgin tavşanlarım tırmanışta Bağrım oyuk, delik deşik Her oyuktan yaşam fışkırmakta Yalnızlığım kök salmış toprağıma Dişi umutlar yuva yapmış dallarına Gövdemde sürünen kertenkele Biraz daha yaşamak adına Kuyruğunu çıkarıp atmış zamana Zaman oyalanmada Salına salına gezen Düşlerim ceylanlar Baharın başında, Av yasaklarında, En nazlı yerlerinden vurulurlar Eteklerimde bahar, Doruklarımda kar.”