EJDEHAYÊ SÊSERÎ-ÜÇ BAŞLI EJDERHA

Leyla Erbil, êşê, hezkirinê, baweriyê, mirinê, “estetîze” nake. Pûte pê dide ku lehengên di çîrokên xwe de neke lehengên trajîk. Leheng bi hemû awa û taybetiyên xwe ve endamên “gel” in. Ew xwedî şaşîtî ne, ne pêjnkar in, berjewendîperest in, kesên qels in. Leyla Erbil, bi xweşbînî li kil û kêmasiyên tîp û lehengên xwe nanihêre. Berevajiya wê, balê dibe ser wan. Leyla Erbil, bi hişberiyeke rexnegir dinivîse; kesên ku di civatê de wek erênî xuya dikin jî ji ber dasa wê a rexneyê nafilitin. Ejdehayê Sêserî, bervekirî ye ji bo xwendina li ser bingeha “siyasî”. Vegotinên di çîrokan de, ji nişkê ve rastî qutkirinekê tên û her wiha nediyar dibin. Nivîskar, hemû pirsan bêbersiv dihêle. Tiştê ku di çîrokên di pirtûka Ejdehayê Sêserî de dimîne ji me re, bes xerabî û kuştinên li ser siyasî ne ku ji dîrokê wekî mîrate mane…