Çi xweş bû ew şev, dema ku testêrbi tilîkan dihejmartinû teya di çavênxwe de jibîr dikir.” “Ma çawa emdê bidin dû şopekê, Heger lingên me hîn di rêya malê de Şaş dibin.” Di berhevoka xwe ya bi navê“Dema Ku Bi Pinpinîkan Şa Dibim” de, nivîskar Xoşman Qado me li ser pişta hespê xweşbez ê helbesta bexşanî ya Kurmancîya reşbelek siwar dike û me dibezîne ber bi asoyên helbesta derûnî ve, ku hestên meşka dil û mêjîyê me li wir têne kilandin.
Bi peyvên xweşristî û hevokên xweşhûnayî, nivîskarê me yê ciwan, dîtin û guwahîyên xwe yên der heqê çend salên rabihurî yên tijî keser, bobelat, êş û şademergîyên Rojavayê Kurdistanê de ji xwîneran re raber dike.
Zimanekî ku xwe radestî rewanî û xweşbêjîyê kiriye û xwe berdaye nava dilikê şêwazeke nûjen a ku dikare derîyekî nû li ber afirandina di pexşana Kürtçeyê de veke.
