Türkiye şiddet sarmalına battıkça, devletin silahlı güçlerinin rutin dışına çıkmaları olağan kabul edilir hale gelmişti. Geçici yasak bölgeler, bölge insanını yıldıracak uygulamalar, sokağa çıkma yasakları, insanları faşizan yöntemlerle aşağılayan zorbaların yarattığı utanç verici sahneler.
Zaman geldi kırsal alanda yoksul Kürt insanının gıda maddeleri (tuz, un, şeker gibi) biribirine karıştırıldı, zaman geldi alınan gıda maddelerinin bir kısmının örgüt militanlarına verilmesi gerekçesiyle gıda ambargosu uygulandı, zaman geldi kırsal alandan kentte gelip gitmeler kayıt altına alındı, zamanında dönmeyenlere insanlık dışı baskı ve işkenceler uygulandı.
.....
‘Aslında Kürt denen bir varlığın olmadığı, kendilerini Kürt sananların aslında öz be öz Türk soyundan gelen Dağ Türkleri olduğu’ düşüncesi hâkimdi.
.....
Osmanlı yönetimi dâhil yüzyıllardır birlikte yaşayan ve kardeş halk olarak gördüğünü söyleyen en üst kademedeki yöneticilerin aşağıdaki beyanları, yıllar boyunca Kürtler hakkında ne emeller beslendiğini açıkça ortaya koymaktadır.
“Kürde fırsat verme ya Rab, dehre sultan olmasın.
Ayağını cank sıksın, asla iflah olmasın.
Vur sopayı al ekmeğini, karnı bile doymasın.
Ol çeşmeden gavur içsin, Kürde nasip olmasın.”
Osmanlı Padişahı / Yavuz Sultan Selim
